Stories from inside

Morgaine

Mijn eerste reis en ervaring met ‘De kunst van het toelaten (volgens The Art of Allowing). Beginnend met een geleide meditatie om haar te ontmoeten. Contact maken met mezelf, wat denk ik, wat voel ik, zijn met alles wat naar boven borrelt…. of niet. En hoe voelt het als er niets naar boven borrelt. Het gaat over voelen en beleven het zijn in dit moment, wat zie ik in de verf die ik heb aangebracht op het doek. Wat doet dat vervolgens met mij. Ik kijk en kijk en pas als ik nogmaals het schilderij een slag draai zie ik haar. Ik zie een middeleeuwse dame zittend op een paard. Het paard zie ik eigenlijk niet, maar voel ik des te meer. Dan probeer ik haar met houtskool te tekenen en later met verf. Pfff (puf, steun) ik kom tegen dat ik toch vind dat het wat moet worden en merk dat ik het heel lastig vind om verder te gaan bang om haar weer kwijt te raken en los te laten. Vervolgens komen er allerlei dingen op mijn pad waarbij ik voel dat die betrekking hebben op mijn schilderij. Ik kijk de film ‘The Mists of Avalon’ nog een keer en daar komt het mei feest in voor. ‘Toeval’ wil dat het die dag precies Beltane is (het mei feest) wat ik ontdek omdat ik ga opzoeken wat Beltane precies inhoud en dan de datum link met vandaag. Zo gaat het steeds en mag ik op deze bijzondere manier met mezelf in gesprek. Met mijn innerlijk weten. Via de godinnen van de Kelten ontstaat mijn zekere (zelfverzekerde) ik op het canvas. Hoe bijzonder is deze reis en wat leer ik veel van wat er diep in mij verborgen zit. Magisch en heel bijzonder!

Danu

Moeder en kind is het thema en dat betekent voor mij teruggaan in de tijd. Naar het leven van mezelf met mijn moeder, haar leven en zelfs nog verder terug. De erfenis van mijn voorouders. Een heftige reis die door middel van verf op mijn canvas zichtbaar wordt. Een reis waardoor ik antwoorden maar vooral meer begrip heb gekregen. Antwoorden op wat de invloeden uit het verleden zijn en berusting in de dingen die niet goed voelden. Hoe bijzonder dat er via verf en het toelaten van wat zich aandient, er een opening lijkt te komen naar de wijsheid in mezelf en in het al om mij heen. En door het schilderen er beelden ontstaan waarvan de symboliek ervan mij het verhaal verteld. Ik met een kaars schilderend op haar hoofd, mijn voorouders en alles wat indirect met mij te maken heeft herdenk en tegelijk eer. Haar naam is Danu (vernoemd naar de Ierse moedergodin) zij is het die mij heeft geholpen en helpt een deel van mijn eigen verleden een plek te geven. Waardoor ik beter in het Nu kan zijn en leven.

T(h)reewoman

Thema ‘De sensuele vrouw’ wow wat voel ik daar gelijk een afweer tegen. Waarom voel ik dat en waar komt dat gevoel vandaan. Me bezig houden met mijn lijf pfff ik negeer het liever want het doet pijn. Letterlijk pijn en daar ga je je toch niet mee bezig houden. Of toch wel…. het besef komt dat ik dat lichaam van mij alles behalve liefdevol behandel. Het werkt prima, mijn hart klopt, mijn bloed stroomt.... alles doet het. Waarom ben ik er dan zo mee in gevecht? “Zoek de blokkades op zodat alles kan gaan stromen. Ga met je wortels stevig in de grond staan, en sta voor wie je bent. Kijk naar hoe de boom het doet. Ik laat het je zien”. Een boodschap van wat er op het schilderij ontstaat vanuit mijn eigen innerlijke wijsheid. Zo bijzonder hoe je boodschappen kunt ontvangen door gewoon te schilderen en te laten komen wat zich wil laten zien. En te luisteren naar wat er gehoord wil worden. Best heftig maar tegelijkertijd ook heel helend. In dialoog met het canvas en met mijn innerlijke zelf. Wat het ook is.... Magisch is het zeker !